{MIN YOONGI}
اکثر آیدل ها سختی های زیادی کشیدن تا به شهرت برسن ، اما بنظرم هیچکدومشون به اندازه شوگا اونقدر سختی رو تحمل نکردن...متاسفانه خیلیا شوگا رو یک آدم بی احساس و تنبل میدونن و بهش هیت میدن...بخاطر همین این پست رو فقط مختص شوگا گزاشتم تا هم طرفدار ها از گذشته ی این پسر فوق العاده و سخت کوش بیشتر بدونن و هم هیترایی که بدون فکر و منطق ، فقط از روی ظاهر حرف میزنن ، از گذشته آگوست دی با خبر بشن و امیدوارم دلیل این رفتار ها و برخورداش رو بیشتر درک کنن...یونگی وقتی 14 ساله بود توی یکی از نمایش های مدرسه حضور پیدا کرد و آواز خوند و اون شروع علاقش به موسیقی و آهنگسازی بود...این علاقه از طرف خانوادش مورد استقبال قرار نگرفت و به شدت باهاش مخالفت کردن...پدرش بدون توجه به علایق پسرش ، تمام آلات موسیقی یونگی رو برای منصرف کردنش از این علاقه شکست و میخواست که یونگی شغل خانوادگیشون رو ادامه بده...اون زمان یونگی به شدت تحت فشار قرار گرفت...یونگی دست از علایقش به موسیقی بر نداشت و خانوادش اون رو طرد کردن...یونگی برای اینکه بتونه رویا ها و علایقش رو دنبال کنه ، در سن 15 سالگی حاضر شد شهرش ((دگو)) رو ترک کنه و به سئول بره...اون تنها چیزایی که با خودش برد گیتارش بود با یک کوله پشتی که چند دست لباس توش بود ، دفترچه ای که توش لیریک مینوشت و 100 وون که تمام پس اندازش بود که همین مقدار پول هم بین راه خرج شده بود...وقتی به سئول رفت پول حتی یک نودل خیلی ارزون رو هم نداشت پس مجبور شد لیریک آهنگی که کلی واسش زحمت کشیده بود رو با قیمت یک غذای ساده بفروشه...اون تو سئول هیچکس رو نداشت و مجبور بود چند ماه رو تو پارک بخوابه...با شروع شدن مدرسه ها و سرد شدن هوا ، یک انبار خیلی کوچیک اجاره کرد...اون صبح ها به مدرسه میرفت و بعد از اون بدون هیچ استراحتی ، یک راست سرکار میرفت و تا شب بر نمیگشت...بیشتر درآمد یونگی صرف اجاره اون انبار میشد به طوری که هر روز بین بلیط اتوبوس و غذا یکی رو انتخاب میکرد...فاصله اتاقی که گرفته بوده تا محل کارش 2 ساعت بود و اون مجبور بود اکثر مواقع 4 ساعت رو پیاده روی کنه وگرنه گشنه میموند... یونگی به سختی کار میکرد...اون برای در آوردن پول ، دلیوری میبرد و زمانی که موتور سوار بود ، تصادف کرد و شونه اش به شدت صدمه دید و حتی تو اون وضع سختش هم خانوادش حاضر نبودن به دیدنش برن...وقتی از بیمارستان مرخص شد درد زیادی داشت و متوجه شده بود کتفش و مهره های کمرش بدجور آسیب دیدن...بخاطر آسیب جدی که به بدنش وارد شده بود ، کارفرماش اون رو اخراج کرد...و یونگی باز هم تو اون حالش بی پول موند...اما هیچوقت نا امید نشد...برای اینکه بتونه کار پیدا کنه ، وانمود کرد حالش خوبه و باز شروع کرد به تلاش و کار های سخت کردن((اگه تو کنسرت ها دقت کرده باشین ، هنوز هم کتفش میگیره ولی با این وجود باز هم بخاطر آرمیا رو استیج با تمام قدرتش ادامه میده . همه ی این درد ها دلیلش اینکه ، زمانی که باید خودش رو تقویت میکرد و استراحت میکرد ، برای بدست آوردن پول به خودش فشار میاورد و کارایی میکرد که در توانش نبود))...یک روز یونگی آگهی بیگ هیت رو برای اودیشن میبینه و تصمیم میگیره هرجور شده واسه اودیشن به بیگ هیت بره...اون اودیشن میده و قبول هم میشه...بیگ هیت بهش یک جای خواب میده و شوگا تا شب روی مبل میشینه و باور نمیکرده که الان یک جای خواب و غدا واسه خوردن داره...نامجون وقتی شوگا رو تو اون حال میبینه ازش میخاد بره تو اتاق و رو تخت یکم استراحت کنه و شوگا تا صبح از خوشحالی گریه میکرده...اون تا به پیشنهاد نامجون ، رپ رو امتحان کرد و با تمرین زیاد خودش رو ثابت کرد...یونگی با لقب شوگا ، به همراه شش پسر با استعداد دیگه که الان جای برادرهاش هستن ، پا به استیج گزاشت ولی از هر طرف هیت دریافت کرد به طوری که تعداد هیت ها از حمایت ها بیشتر بودن...چند وقت بعد دبیو ، وقتی که با بقیه ی اعضا رو استیج اجرا میکردن ، متوجه خانوادش شد که وسط جمعیت اون رو تشویق میکردن ، شوگا با چشمای پر از اشک بهشون تعظیم کرد ، با وجود اینکه زمانی یونگی به حمایتشون نیاز داشت و اونها تنهاش گزاشته بودن...قطعا تجربه کردن این همه سختی برای یک پسر 15 ساله کار آسونی نیست ...اون مثل هم سن و سال های خودش اصلا بچگی نکرد و وقتی هم برای عشق و حال نداشت...اون برای رسیدن به رویا هاش سختی زیادی کشید...لطفا روحیات شوگا رو درک کنید...طبق گفته خودش هیچ خاطره خوبی با پدرش نداره و ترسناک ترین چیزای کودکیش ، عصبانیت پدرش بوده...اون بعد از این همه سختی که کشید الان خیلی قوی شده و حرفای هیترا به چپش هم نیس:) 🎤 🎧 🎼
گرفته شده از سایت: Kpopchingoo.blogfa.com
- يكشنبه ۸ تیر ۹۹
